سولفات منگنز به عنوان کود در کشاورزی و باغبانی
منگنز در خاک در اثر تجزیه سنگ های معدنی بوجود می آید و پس از آهن بیشترین فراوانی را در بین عناصر پوسته زمین دارد. منگنز از عناصر میکرو بوده که نقش بسیار مهمی در تغذیه گیاهان ایفا میکند.
این عنصر در خاک با pH کمتر حلالیت بیش تری دارد بطوریکه کمبود منگنز بیشتر در خاک های با PH بالای 6.5 دیده می‌شود و هرچه میزان آهک خاک بیشتر باشد منگنز کمتری به گیاه جذب می‌شود. این کود همچنان منبعی مناسب جهت تامین گوگرد بوده و بهبود فتوسنتز، جذب بیشتر نیترات، افزایش فعالیت آنزیم ها، افزایش استحکام ریشه و افزایش تولید محصولات کشاورزی را سبب می‌شود.
تجمع منگنز بیشتر در برگ های قسمت پایین گیاه بوده و تحرک زیادی در فلوئم ندارد. این عنصر برای واکنش های فتوسنتزی ضروری است. گیاه منگنز را به صورت یون جذب کرده و سولفات منگنز متداول ترین کود بوده که به صورت محلول پاشی و چال کود استفاده می‌شود.
علائم کمبود منگنز در گیاهان:
با وجود مصرف پایین مقدار منگنز نقش آن در تغذیه گیاه بسیار مهم می‌باشد. کمبود منگنز اغلب با کمبود آهن در گیاه اشتباه گرفته می‌شود. این عنصر در خاک های با پی اچ بالا تر از 6.5 و خاک هایی که مورد فرسایش زیادی قرار گرفته اند بیشتر دیده می‌شود.
از نشانه های ابتدایی کمبود منگنز میتوان به زردی و وجود رگه های زرد در برگ های جوان تر اشاره کرد که اصطلاحا کلروز میان آوندی نامیده می‌شود. در صورت تشدید کمبود منگنز لکه های قهوه ای مشاهده می‌شود.
کمبود منگنز در رشد گیاه نیز اثر میگذارد به طوری برگ های گیاه کوچک شده و تغییر شکل می‌دهند و در نهایت گیاه کمتر رشد میکند و کوتاه تر می شود.
سمیّت منگنز:
منگنز جهت استفاده باید به اندازه کافی رقیق شود تا سبب سوختگی نشود. در صورت مصرف بیش از حد کود و یا اسیدی بودن خاک ممکن است برای گیاه مسمومیت اتفاق بیوفتد. سمیت منگنز نیز باعث ایجاد لکه های نکروز در برگ های مسن تر می شود. سمیت منگنز اغلب باعث کلروزیس (کم رنگ یا زرد شدن برگ بر اثر کاهش کلروفیل) می شود که شدیدترین حالت آن در برگ های جوان تر مشاهده می شود.